Tag: hepathlon

Atletiek is soms ook de sport van het grote lijden. Laatst was in Andere tijden sport Jan knippenberg te zien. In drie weken tijd rende hij van Hoek van Holland naar Gőteborg (1600 kilometer). 80 Kilometer per dag. Ook op meer regulier niveau wordt er geleden. De tienkamp wordt wel het zwaarste atletiekonderdeel genoemd. Tien atletiekonderdelen in twee dagen. Het kan nog gekker. Wat te denken van een twintigkamp. En dan de variant waarbij alle twintig onderdelen binnen een dag worden afgewerkt. Alleen al de loopnummers (110, 200, 400, 800, 1500, 5000 en 10.000 meter) beslaan bij elkaar 18 kilometer en dan zijn er nog de 3000 meter steeple, 110, 200 en 400 meter horden. Tenslotte wordt er nog gesprongen en geworpen, tot kogelslingeren aan toe. Wat zeuren die tienkampers nu toch?

Kortom een wedstrijd die zeer besteed is aan lui die wel van extremen houden. Bij TRIAS hebben we daar Sijmen Liefting voor. Hij organiseerde voor de achtste maal wereldwijd, een twintigkamp in een dag en dan bij TRIAS aan het Maalwater.

Op zaterdag 27 juni was het zover. Vanaf zes uur in de ochtend was Sijmen in de weer. En niet alleen hij, want ook de wedstrijdorganisatie had een topprestatie te leveren. Dat lukte allemaal voortreffelijk. Met dank dus aan de wedstrijdmannen van TRIAS. Richard Brouwer in de eerste plaats, maar ook Aad-Jan, Lars en de anderen die ik vergeet te noemen. Lenneke en Astrid masseerden.

Toen ik die zaterdag tegen de middag kwam kijken had men een kleine tien nummers achter de rug. Er waren ook nog geen doden gevallen. Wel liep men uit op het chronoloog, maar de meesten waren nog in de strijd. Ik zag ze voorbij trekken, de man uit Wales, de Italiaan Matteo, Heilo uit Duitsland en Tyron de Welshmanm, uiteraard Sijmen en ook zijn zus Bonny. De stemming was geweldig.

Tegen vijven in de middag nam ik nogmaals een kijkje. Ik meen dat ik naar de 400 meter horden keek. Er werd gevallen en weer opgestaan. De oudste deelnemer, een Engelsman van in de 70 ging als een bergbeklimmer over de horden. Iedereen was vermoeid maar vol goede moed. Naar verwachting zou men voor middernacht finishen.

Tegen tienen in de avond nog maar eens naar de baan. Het was geweldig. De verlichting was inmiddels verstoken. Aad-Jan startte alsof ie nooit anders gedaan had. Richard wist nog bij welk onderdeel hij stond te jureren. De atleten zagen bleek en overal was te horen dat het gekkenwerk was en dat ze het nooit meer zouden doen. Precies de goede sfeer dus.

Om kwart over tien werden de atleten weggeschoten voor het laatste onderdeel, de tien kilometer. De juryleden stonden op scherp want een tien kilometer op de baan met zulke grote verschillen in kwaliteit van de deelnemers, vraagt het uiterste. Niet alleen van de lopers maar vooral ook van de juryleden.

Ronald Kuin (ooit TRIAS, nu Daventria) ging als een raket van start, met een eerste rondje van net boven de negentig seconden. Een eindtijd van binnen de 40 minuten leek mogelijk. Dat kan toch niet, aan het eind van zo’n dag? Toch lukte het. Twee man finishte binnen de 40 minuten. Nummer laatst ging na 1 uur en acht minuten over de streep.

Het was mooi, al die dodelijk vermoeide mannen en vrouwen. De baan die langzaam donker werd en de zekerheid dat het zeer geslaagd festijn was.

De balans: Vijf nieuwe wereldrecords, als ik het wel heb. Twee Nederlandse records en misschien ook wel nationale records voor Duitsers, Italianen en Britten. Volgend jaar weer?

Theo Bakker

 

Hier de uitslag!