This content has been archived. It may no longer be relevant
In dit bericht kon je eerder het interview lezen met Sjaak Overmeer; Vriend van Trias vanaf het eerste uur. Sjaak heeft nu het stokje over gegeven aan zijn twee dochters, allebei Vriendinnen van Trias. Hester Zwart, bestuurslid en lid van de Technische Commissie gaat met de zussen in gesprek.
Met wie hebben wij het genoegen?
Marion en Olga Overmeer, dochters van Sjaak en Mieke, zussen van Trea.
Hoe zijn jullie bij Trias terecht gekomen?
Olga begint als eerste:
“Ik ben bij Trias terecht gekomen door mijn vader Sjaak. Ik weet het nog heel goed. Ik was 11 jaar oud en we waren met het gezin op visite bij mijn Tante in Den Helder en we (lees: Trea, Marion, Sjaak, mijn neef en nicht en ik) gingen naar buiten om tikkertje te spelen. Sjaak vond dat ik best hard kon sprinten. Na die dag zei Sjaak gelijk dat atletiek wel wat voor mij was. Volgens mij zijn we diezelfde week nog gegaan en kort daarna volgde mijn zusje Marion”.
Marion beaamt dit:
“Mijn zus Olga zat er een paar maanden eerder op dan ik. Door hun enthousiasme ben ik ook op Trias gekomen”.
Kunnen jullie ons meenemen in een leuke/plezierige herinnering over Trias?
Marion vertelt:
Marion vertelt:
“Jeetje miena! Dat is nog moeilijk! Ik heb zo veel leuke herinneringen aan Trias. Ik heb veel vriendinnen gekregen op Trias. We hadden de grootste lol samen. Maar ook het jeugdkamp in Bakkum bij Koningsbosch vond ik geweldig. Lekker keten in de avond!
Qua wedstrijden herinner ik mij de finale van de dames heel goed. We zaten in de hoogste klasse en onze ‘echte’ 800 meter-loopster was geblesseerd. Omdat er echt niemand meer was die de 800 kon doen, werd ik ingezet als joker. Ik was helemaal niet snel genoeg voor dit niveau maar elke punt was meegenomen. En zo belandde Marion in een serie naast Ellen van Langen! Whaaaaaa!!! Ze heeft me bijna een ronde gelapt maar ik kwam juichend en trots als laatste over de finish. Ik voelde namelijk dat ik mijn PR gelopen had. Fantastisch!! Hoe mooi is het als je juichend als laatste over de finish kan komen?? Ben er nog trots op!
Olga sluit aan:
“Ai, dit is een moeilijke vraag, omdat ik alleen maar leuke herinneringen heb aan Trias. En dat meen ik serieus. De sfeer was altijd goed. Het was altijd heel gezellig en we waren altijd bereid om hard te werken, hard te trainen. De relatie trainer-atleet was altijd heel prettig. Geen druk, geen moeten, maar wederzijds respect. Marian Thomas en mijn eigen pa zijn het langste mijn trainers geweest, en ik kan je verklappen dat dat altijd heel prettig is geweest. Een prachtige combinatie van deskundigheid, fanatisme en vriendelijkheid. Maar goed, als ik toch een herinnering moet noemen…Ik weet niet meer welk jaar het was, maar we gingen met de damesploeg plus Sjaak als enige man een weekend naar de Ardennen. We hadden een groot huis gehuurd. We kwamen na de reis aan in het huis en echt binnen 30 seconden ging de muziek (Doe Maar) keihard aan en liepen we allemaal te dansen en te zingen door het hele huis. Dat was niet afgesproken of zo, maar gebeurde spontaan. Geweldig weekend was dat. En zo kan ik eindeloos goede herinneringen tevoorschijn toveren”.
Lopen jullie nog of doen jullie een andere sport?
Marion antwoordt:
“Ik loop nog steeds hard. Ongeveer 3x in de week. Geniet er enorm van. Ik loop elke maand een halve marathon en verder doe ik ook nog interval-trainingen. Heb de afgelopen jaren 4x een marathon mogen lopen. Ha! Alle 4 onder de 4 uur.
Het hardlopen houdt me fit. Ook geestelijk heb ik er veel aan. Het maakt je hoofd leeg. Ik werk als intensive care verpleegkundige in het NWZ en ik kan je wel vertellen dat het hardlopen mij op de been houdt momenteel. Ten tijde van deze enorme crisis is ontspanning enorm belangrijk. Ik heb dus nog steeds heel veel profijt van het feit dat mijn ouders ons hebben opgevoed met zo’n mooie sport als atletiek”.
Hester: Wat fijn dat het sporten jou zo helpt het goed op je werk te kunnen blijven volhouden! #ookTriasistrotsoponzezorgmedewerkers!
Olga:
“Op dit moment wandel ik veel, ik doe Zumba en veel yoga. Ik heb mijn eigen yogastudio en geef 12 lessen yoga met week. Heel anders dan atletiek, maar in je hoofd en hart blijf je altijd die atleet”.
Zouden jullie andere mensen kunnen enthousiasmeren om lid te worden van Trias?
Marion antwoordt direct:
Marion antwoordt direct:
“Absoluut! Atletiek is de mooiste sport van de wereld. Het unieke aan atletiek vind ik dat de sfeer zo gemoedelijk en oprecht sportief is. De gunfactor onderling is erg hoog. Ik merk dat ook bij hardloopevenmenten waar ik aan meedoe. Hardlopers helpen en steunen elkaar. Ook onderweg tijdens de wedstrijd. Machtig mooi vind ik dat. Bij andere sporten zie je dat wel eens anders gebeuren”.
Ook Olga is stellig:
“Absoluut dat ik mensen zou enthousiasmeren om lid te worden van Trias. Het is vooral voor opgroeiende kinderen zó ontzettend goed en belangrijk om aan sport (en dan het liefst atletiek 😍) te doen. En niet alleen het sporten is belangrijk, maar ook het dingen samen doen, luisteren naar anderen, bereid zijn hard te trainen, leren omgaan met teleurstellingen als het bijvoorbeeld niet zo lekker gaat op een wedstrijd. Je kweekt discipline waar je in je hele leven profijt van hebt. En niet in de laatste plaats: je sluit vriendschappen. Ik ga jaarlijks met een groepje meiden (oke, we zijn allemaal inmiddels rond de 50 jaar) een weekend weg. Die vriendschappen zijn allemaal ongeveer 40 jaar geleden ontstaan. Hoe mooi is dat?”
Waarom vinden jullie het belangrijk om Trias te steunen?
“Trias is veel meer dan een atletiekvereniging. Trias gaat in je bloed zitten en dat gunnen we iedereen!
En het is dat Trias een aantrekkelijke vereniging kan zijn voor de regio. Sport is belangrijk voor de jeugd. Als je in je jeugd al een sportieve mentaliteit kan meekrijgen heb je daar de rest van je leven profijt van”.
Olga en Marion, hartelijk dank voor jullie tijd, Trias-Vriendschap en mooie woorden!
Nieuwsgierig geworden om ook Vriend of Vriendin van Trias te worden? Klik dan op:
